To pomoc abyśmy mogli wzrastać w miłości do Boga, ludzi i zmieniać swoje życie. Pomimo różnych życiowych zagubień, chaosu, nieuporządkowania moralnego, pozostaje w nas ukryta tęsknota za utraconymi nadziejami i głębokimi pragnieniami duchowymi.
Marzymy w głębi serca, by powrócić do Boga, aby doświadczyć Jego miłości. Aby jednak doświadczać na stałe a nie na krótką chwilę bliskości i miłości Boga, konieczna jest pewna duchowa stałość i wierność połączona z wewnętrzną uczciwością. Właśnie uczciwość jest fundamentalną zasadą życia duchowego.
Najmniejsze oszukiwanie siebie, w jakiejkolwiek sprawie i na jakiejkolwiek płaszczyźnie, wpływa destruktywnie na życie duchowe.
Ignacjański Rachunek Sumienia
Pierwszą rzeczą jest więc szczere i otwarte dążenie do całej prawdy o Bogu działającym w naszym życiu i do całej prawdy o nas samych. Życie duchowe wymaga codziennej szczerości, ponieważ, zakłamanie zakrada się codziennie w nasz sposób myślenia, przeżywania, reagowania.
Św. Ignacy Loyola, wielki Mistrz w nauczaniu metod modlitwy dostosowanych do duchowych potrzeb człowieka, proponuje nam ogromną pomoc w dążeniu do „codziennej ”prawdy o nas samych : „codzienny rachunek sumienia”.
Ignacjański rachunek sumienia jest najpierw nie tyle „rozliczaniem się” z własnych słabości, ile raczej dialogiem człowieka z Bogiem o wzajemnej miłości: Boga do człowieka i człowieka do Boga. W codziennym rachunku sumienia odkrywamy najpierw bezwarunkową miłość Boga, następnie naszą odpowiedź.
Sposób odprawiania codziennego rachunku sumienia
Pięć kroków w modlitwie
1. Dziękować Bogu, Panu naszemu , za otrzymane dobrodziejstwa. Autentyczne dziękczynienie uczy nas głębokich relacji międzyosobowych, otwiera nas na ofiarowaną nam bezinteresowną miłość Boga i ludzi oraz odsłania przed nami radość odpowiadania miłością na miłość. To właśnie dziękczynienie pozwala nam doświadczać, że „więcej szczęścia jest w dawaniu niż braniu”
2. Prosić Ducha Św. o poznanie swoich grzechów, aby odrzucić je precz. Prosić o światło do poznania samego siebie. Aby odpowiedzieć na miłość Pana Boga musimy poznać samego siebie. Jest to poznanie od strony pozytywnej i negatywnej. Bóg jest Światłem, dlatego prosimy aby przyszedł i oświecił w nas to, co jest pozytywne i negatywne, abyśmy mogli Mu to oddawać, ufając w Jego Miłość, że to wszystko przemieni. W tym punkcie rachunku sumienia ważne jest, aby badając swoje sumienie, zobaczyć swoje skłonności, bo z nich rodzą się nasze grzechy. Z czasem, im bardziej będziemy odkrywać skłonności, tym głębiej będziemy sięgać (aż do korzeni – przyczyny grzechu). A więc, ważne aby odkryć i nazwać swoją wadę główną (może być ich kilka).
3. Badać swoje wnętrze. Czynić to przechodząc godzinę po godzinie, lub jedną porę dnia po drugiej co do swoich myśli, słów, czynów, zaniedbań. Złem jest zaniedbywanie czynienia dobra i natchnień Ducha Św.
4. Przeproszenie – skrucha i żal za grzechy. Jest to czas na otwieranie się na Boże Miłosierdzie.
5. Prośba o siłę i moc. Podjęcie współpracy z Panem Bogiem, postanowienie poprawy przy Jego łasce. Konkretne postanowienie, aby móc sprawdzić przy najbliższym rachunku sumienia, co z tego wyszło.
Zakończenie modlitwą „Ojcze nasz”
W badaniu swojego wnętrza w rachunku sumienia bardzo dobrą pomocą jest tzw. Reguła dłoni. Kciuk – Relacja z Bogiem:
Kciuk – Relacja z Bogiem: jak wyglądała moja modlitwa osobista, zobowiązania i postanowienia, łączność z Bogiem w ciągu całego dnia, akty strzeliste, np. modlitwa Anioł Pański, moje wejście do Kościoła, zaangażowanie na Eucharystii ….
Palec wskazujący – Obowiązki: w domu, w pracy, we wspólnocie. Czy swoje obowiązki wykonuję sumiennie, czy wkładam w to całe swoje serce, robię wszystko z miłości do Boga….
Palec środkowy – Miłość bliźniego: moje dobre i złe słowa, humory, zaniedbania, postawa wobec drugiego człowieka ze względu na to, że mieszka w nim Bóg….
Palec serdeczny – Wada główna: odkryć i określić co odciąga mnie od Boga? Jakie są przejawy wady głównej? Jak ulegam przez pokusy?
Palec malutki – Moja troska o zdrowie: mój sen, godziny snu, przyjmowanie leków, odpoczynek po pracy, relaks, czas na zatrzymanie się i zdystansowanie się.
Źródło: „Kwadrans szczerości” Józef Augustyn SJ