„…Gdy Jezus wraz z uczniami wychodził z Jerycha, niewidomy żebrak zaczął wołać…”
Jak Jezus wychodził z Jerycha, to znaczy, że musiał tez tam wchodzić. Najprawdopodobniej również przez jakiś czas był w Jerychu. Dlaczego ten niewidomy żebrak czekał aż do ostatniej chwili? Dlaczego nie mógł poprosić kogoś, aby go zaprowadzono do Jezusa, gdy ten był w Jerychu? A on czeka do do ostatniej chwili, gdy Jezus wychodzi z Jerycha i dopiero wtedy zwraca się do Niego.
Być może jest to nadinterpretacja, jednak wydaje mi się, że Bartymeusz przeżywał to, co wielu z nas przeżywa obecnie. Wewnętrzną walkę, czy zostawić swoje miejsce przy bramie. Być może takie miejsce przy wyjściu z miasta, dla żebraka, oznaczało źródło dochodu. Być może przy tych bramach trwała walka o lepsze miejsce. Wiadomo, dobre miejsce – duży utarg dla żebraka.
Być może Bartymeusz, myślał sobie, że jak pójdzie do Jezusa, ten go nie uzdrowi, to jak wróci miejsce będzie już zajęte. Iść czy nie iść? A może Jezus to oszust? A poza tym, przecież Jezus na pewno będzie jeszcze kiedyś w Jerychu. To jeszcze do niego zdążę! Być może w jego sercu trwała walka. Z jednej strony chciałby być uzdrowiony, ale z drugiej strony może wiele stracić.
Ks Piotr Pawlukiewicz# Wczoraj… Jutro…
A obecnie? Czy w życiu wielu z nas nie toczymy takich bitew? Jest ksiądz w konfesjonale. Niby chciałbym pójść do spowiedzi, ale duża kolejka. Chciałbym iść do spowiedzi, ale wówczas stracę moje miejsce w ławce.
Świat jest dzisiaj chory na dwie choroby: Wczoraj Jutro
Siostra Emanuel
Wczoraj
Kiedyś robiłem to.., kiedyś byłem …, kiedyś z żoną, mężem robiliśmy…,
Jutro
Od jutra przestanę…, od poniedziałku rozpocznę, od nowego roku wezmę się za…, od następnego miesiąca zmienię…
Wczoraj i jutro. Być może znasz to wczoraj i jutro z własnego życia.
A najważniejszym dniem jaki mamy ta tym świecie i w tym życiu,
jest DZIŚ!!!
To jest najważniejszy dzień dla każdego z nas. Ważne jest to co Dziś zrobisz, Teraz.
Posłuchaj Całego kazania, księdza Piotra Pawlukiewicz.
Ks Piotr Pawlukiewicz# Wczoraj… Jutro…
Ks Piotr Pawlukiewicz# Wczoraj… Jutro…