Mojżesz walczy własną siłą (Wj 2, 11-15)

Mojżesz walczy własną siłą (Wj 2, 11-15)

Mojżesz siedział sobie w świątyni Józefa-Amenofisa. Posłyszawszy strajkujących, wyszedł sprawdzić, co się dzieje. Zobaczył żałosne położenie tych, których uważał za swoich braci, a których milicja egipska próbowała przegonić przemocą. Sprzeciwił się.
Te wydarzenia uwydatniają wrażliwość Mojżesza na los swoich bliskich. Pokazują też, że bardziej bał się Boga niż faraona i dobrowolnie wyrzekł się wygodnego życia księcia Egiptu.

Wyrzeczenie się przez Mojżesza książęcego trybu życia jest pochwalone w Biblii. Mojżesz był zdolny i wykształcony, miał już chęci, aby działać w roli przewodnika Izraelitów. Okazuje się jednak, że nie był na to jeszcze gotowy ani on, ani Izraelici.

Mojżeszowi brakuje jeszcze pokory. Bóg musi go oczyścić z jego wyniosłości, z jego gwałtowności. Mojżesz chciał dobrze, ale nie wolno uciekać się do zabójstwa, nawet w słusznej sprawie. Takie samo pouczenie możemy znaleźć w geście Piotra w Ogrodzie Oliwnym, kiedy będzie chciał własną siłą bronić Jezusa przed pojmaniem (J 18,36).

Tak więc od samego początku księgi Wyjścia jest nam dane widzieć, jak przemoc panuje na świecie: zobaczyliśmy absurdalną przemoc faraona, który kazał zabić wszystkich nowonarodzonych chłopców. Ujrzeliśmy przemoc Mojżesza, który nie potrafił opanować swojego gniewu, a także przemoc panującą nawet wewnątrz Ludu Wybranego, bo Hebrajczycy biją się między sobą, choć są powołani do tego, aby stać się światłem dla narodów i przyciągać wszystkich do Boga Przymierza!

Przesłanie pierwszego rozdziału Księgi Wyjścia jest następujące: świat jęczy w bólach przemocy i z utęsknieniem czeka na objawienie Tory, Prawa Bożego. Bardzo tego potrzebuje, aby uniknąć niebezpieczeństwa samozagłady. Tora musi zostać objawiona, aby nauczyć człowieka, jak ma kanalizować swoją przemoc i przemienić ją w motywację do służby bliźniemu, do miłości braterskiej. Człowiek nie potrafi tego osiągnąć samemu, potrzebuje pomocy i wskazówek od Boga.

Tymczasem przemoc panuje na świecie, Mojżesz zabił człowieka i faraon musi zareagować. Gdyby Mojżesz był szeregowym pracownikiem świątynnym, to zdarzenie nie miałoby wydźwięku politycznego. Ale skoro Mojżesz był prawdopodobnie zarządcą całej świątyni, skoro został tam mianowany przez samego faraona, wówczas o jego czynie musiał dowiedzieć się faraon i konsekwencje dla Mojżesza byłyby wiadome. Mojżesz postanowił uciec.